To wiekopomna chwila

Nareszcie, po niespełna pięciu miesiącach i całodniowej dzisiejszej katordze i męczarniom z interfejsem blogera, którego cokolwiek nie ogarniałam,  oto wygląd bloga, który nie jest już prowizorką ukutą w pół godzinki, byleby tylko blogasek pusty nie był.

W zamierzeniu nagłówek miał zdobić portret, zapomniałam jednakoż, że przecież nie potrafię oddawać podobieństwa portretowanych osób. W sumie nie jest jednak aż tak źle, bywało gorzej. Ciekawa jestem czy ktoś potrafi podać tożsamość postaci z nagłówka - nagrodą jest mentalny uścisk i radość Ziutencji, że jednak wyszła-trochę-podobna-do-siebie.

Jeśli ktoś widzi jakiekolwiek tam niedociągnięcia, proszę zameldować co jest nie tak, ku mojemu ubolewaniu bowiem, najsłuszniejszy z moich doradców graficznych pozbawion został Internetu, nie mam się więc kogo poradzić. Inne sugestie i podania też rozpatrzę, jeśli coś jest z czytelnością nie tak, albo uważasz, że wiesz co można zrobić lepiej, proszę, napisz, a nuż się zlituję i wezmę Twoje błagania pod uwagę.
Ostatni wniosek - tylko tablet daje takie możliwości personalizacji czcionki - czyli w nagłówku widnieje moje osobiste pismo. Nawet nie zdajecie sobie sprawy ile się męczyłam, by wyglądało to wyraźnie, ogólnie bowiem, charakter jego mam paskudny, moje teksty są posądzane o męskiego autora, a odczytanie czegokolwiek przeze mnie napisanego graniczy z cudem. Whatever.

EDIT: Nagrodę zgarnęła Ewelina, prawidłowo wskazując tożsamość pani z nagłówka - to Crystal Renn.

DRUGI EDIT: Osobiście uważam, że wąsata Crystal jest najlepszym posunięciem ever. Dziękuję za moich znajomych, którzy tak chętnie maltretują moje prace i mają przy tym masę dobrej zabawy, to ich zasługą jest wąs, przeze mnie podrasowan.